Recensie: Familiehorror in 'Evil Dead Rise' • Horrorfilms (2024)

Vandaag kregen wij van De Nachtvlinders de mogelijkheid om een persvoorstelling van Evil Dead Rise bij te wonen. Nou, daar zeg ik geen nee tegen. Ik heb ‘m zojuist gezien en ik vind er wel wat van. Is de franchise nog springlevend of net zo dood als een rottend lijk wat maar beter begraven had kunnen blijven? Lees gauw verder.

Wat is er nu weer aan de hand?

Het verhaal gaat over twee van elkaar vervreemde zussen (Alyssa Sutherland en Lily Sullivan), die noodgedwongen moeten samenwerken om een vreselijke demoon te bevechten die na een aardbeving per ongeluk ontwaakt wordt. Een voor een neemt het kwaadaardige wezen bezit van de familieleden. De overgebleven mensen beginnen al snel door te hebben dat ze, zo hoog in de flat, geen kant op kunnen.

Zoals je merkt heeft het verhaal niet veel om handen. Maar dat geeft ook niet; je krijgt redelijk wat je verwacht. Een keiharde film met veel, heel veel bloed. De effecten zijn fantastisch gedaan en er zitten redelijk wat memorabele scenes in die je niet snel zal vergeten (ik zal nooit meer hetzelfde kijken naar een rasp. Ja, zo’n vierkante die iedereen in zijn of haar keuken heeft). Toch was er iets wat ik miste in de film, maar dat lag denk ik vooral aan mij.

Laten we bij het begin beginnen…

De Evil Dead-reeks heb ik behoorlijk hoog zitten. De allereerste uit 1981 (nog met ’the’ in de titel) heb ik -als klein ventje toen- samen met mijn vader in de bioscoop gezien. Toen deden ze schijnbaar nog niet zo moeilijk over leeftijdsbeperkingen. Eigenlijk is na die film de liefde voor horror bij mij begonnen. En de film zette een standaard neer. Laat alle hoop varen vanaf het moment dat je de titel ziet. Hierna deden Sam Raimi en sidekick Bruce Campbell het nog eens dunnetjes over, maar meer op de komische toer. Ze sloten het mooi af met het derde deel Army of Darkness in 1992, die het in de bioscoop wat minder deed, maar daarna op video een behoorlijke cultstatus verwierf.

Vervolgens dacht Fede Alvarez in 2013 dat het wel tijd was voor een remake van het origineel. Hij stripte alle humor uit de film en gaf ons een bleek, uitzichtloze en keiharde horror. Precies zoals Evil Dead moest zijn, althans zo dacht ik er over. De poster pronkte niet voor niets met de subtitel: ‘The most terrifying film you will ever experience‘. Boy, wat had hij het goed. En dan is daar nu ineens deel 5 alweer. Wat een goed nieuws. Kom maar op met die bak ellende, en dat bedoel ik positief.

Wat gaat er dan mis?

Helaas gaat het daar dus een beetje mis. Ik ging met die verwachting naar Evil Dead Rise toe. Sterker nog, ik had gisteren op HBO-Max Evil Dead uit 2013 nog een keertje zitten kijken om weer in de stemming te komen. En als je met verwachtingen naar een film gaat, dan kan dat bijna altijd alleen maar tegenvallen. Dat deed het nu weer. Begrijp me niet verkeerd, de film is een achtbaanrit in de krochten van de Hel en de film is flink goor en bloederig, maar ik miste dat gevoel van wanhoop. Nergens dacht ik: dit komt nooit meer goed. Gedachten die ik toch elke keer wel had bij het kijken van deel een en de remake. Dat voelt toch een beetje als jammer.

Is de film onwijs gaaf? Ja. Is de film echt een stevige horror? Jazeker! Is het een waardige opvolger voor Evil Dead? Ja en nee. Als je net als ik met de verwachting gaat de meest heftige ervaring te ondergaan, dan valt het iets tegen. Maar wat mij betreft maar een half puntje hoor. Evil Dead Rise tilt de franchise uit het bos en zo de stad in en trekt daar en passant al je ledematen bij uit . En dat is een knap staaltje wat mij betreft.

Evil Dead Rise is vanaf donderdag 20 april in de Nederlandse bioscopen te zien. De hoofdrollen worden vertolkt door Lily Sullivan, Alyssa Sutherland (The Mist, Vikings), Morgan Davies (Storm Boy, The End), Gabrielle Echols (eminiscence) en Nell Fisher (Northspur).

Steun jij De Nachtvlinders met een kleine maandelijkse bijdrage?